مطالعه آزمایشگاهی برخی خواص فیزیکی و مکانیکی بتن گوگردی

بتن پلیمر گوگردی، ماده­ای ساختمانی است که از ترکیب سیمان گوگردی اصلاح شدهبه صورت مذاب (با استفاده از افزودنی­های پلیمری) و مصالح سنگی درشت­دانه و ریزدانه حاصل می­شود.  در این تحقیق تأثیر مقدار سیمان گوگردی و زمان عمل­آوری بر خواص مکانیکی و فیزیکی بتن پلیمر گوگردی بررسی شده است.  بدین منظور با استفاده از گوگرد اصلاح شده با افزودنی پلیمر هیدروکربن اولفین و سنگدانه­های رایج برای بتن معمولی، نمونه­های آزمایشی با درنظر گرفتن درصدهای مختلف مقدار سیمان گوگردی و 4 سطح زمان عمل آوری در 5 تکرار تهیه و تحت آزمایش­های تعیین خواص مکانیکی و فیزیکی قرار گرفتند.  خواص مکانیکی شامل مقاومت فشاری، نقطۀ تسلیم و مدول یانگ و خواص فیزیکی شامل وزن واحد حجم بتن، فضای خالی مصالح در بتن و درصد هوای بتن در نظر گرفته شد.  نتایج نشان می­دهد که خواص مکانیکی با افزایش گوگرد تا یک حد آستانه (بسته به دانه­بندی مصالح) افزایش و با تجاوز از آن کاهش می­یابد.  بتن پلیمرگوگردی مورد تحقیق، به طور متوسط 70 درصد مقاومت 28 روزه­اش را حدود 3 روز بعد از بتن­ریزی کسب می­کند.  مقایسه بین خواص فیزیکی و مقاومت فشاری 28 روزه نشان می­دهد که برای دستیابی به بالاترین مقاومت، دانه­بندی متراکم، مقدار گوگرد کافی برای پر کردن فضای خالی مصالح و تراکم بتن تا حداکثر وزن واحد حجم، لازم است.